«ناصرالدین‌شاه» ازجمله پادشاهانی بود که سفر را جز لاینفک سیستم حکومتی خود قرار داده بود و هر از چند گاهی سفرهایی در شهرهای ایران و یا کشورهای خارجی انجام می‌داد، و ازجمله عادات پسندیده وی نگارش یادداشت‌های روزانه و حتی چاپ و انتشار آن‌ها بود. «ناصرالدین‌شاه» منحصرا قصد سفرنامه‌نویسی نداشته است بلکه علاقه وافری داشته است که زندگانی خود را روزبه‌روز یادداشت کند و چون قسمتی از خاطرات روزانه او مصادف با سفرهای متعدد داخلی و خارجی او شده است این قسمت از خاطرات یعنی یادداشت‌هایی که در روزهای سفر انجام‌یافته نام سفرنامه به خود گرفته است. این کتاب سفرنامه‌ای از سفر ناصرالدین‌شاه به مازندران است که در سال 1254 انجام شده است.